«Նիկոլը» (տեսակի մասին է խոսքը) հայրենիքի գաղափար չունի, քանզի ինքն իր հայրենիքի գաղափարում աղքատի, թերիի, նվաստացվածի, չպայքարողի, հանձնվողի հոգեբանությունից ծնված ատելության կրող է դարձել, իսկ երբ աղքատությունը մտածողություն է, քեզ համար դրախտը, կոմֆորտի զոնան կենցաղային երջանկությունն է՝ «իրական Հայաստանի» թեզ՝ կուշտ փորով, ինչ-որ հաճույքների բաղադրիչների բավարարմամբ, ուժեղ թվալու իմիտացիայով:
Տիրանայում Էրդողանի ժպիտը՝ քեզ գնահատական, դու էլ գիտես, թե դա ինչ էր:
Հիմար, դեռ փրկության տարբերակ կա:
Էն Լավրովի հետ թեյախմությունը վկա, ռասկլադ է փոխվել:
Քեզ ասել էին Մոսկվայում՝ չխաբես, Վատիկանում էլ վիճակ ու իրավիճակ է փոխվել (ՀՀ նախկին մոլորյալ դեսպանը պատվիրատու է փնտրում՝ սպասարկի):
Լակոտների ժամանակն անցել է, երկիրը մեկուկես րոպեում «ռասխոդ» կանեն, հիմա՛ր:
Հիշի՛ր, հարճի ծառայություն առաջարկողներն են առաջին «ռասխոդ» լինողները:
Ալեն Ղևոնդյան